اگرچه پیشرفت روش‌های ترمیمی و بازسازی در دندانپزشکی در طی چند دهه‌ی گذشته با جست‌و‌خیزهایی صورت گرفته است، هنوز مباحث مهمی درباره‌ی انواع اتصال (کانکشن) در ایمپلنت‌های دندانی و کاربرد کانکشن وجود دارد. همه‌ی تولیدکنندگان عمده، روش‌های ترجیحی خود را برای متصل کردن پیچ به دندان جایگزین دارند. برخی از آن‌ها یک روش به خصوص را کنار می‌گذارند زیرا ممکن است باعث تکان یا لق شدن پیچ گردد، درحالی‌که تولیدکنندگانی دیگر نوع اتصال‌دهنده‌ی ایمپلنت دندانی موردنظر خود را به‌عنوان وسیله‌ای برای داشتن شیب یا زاویه‌ای بهتر در دندان جایگزین شده انتخاب می‌کنند.

اتصال‌دهنده‌ی داخلی شش‌ وجهی

در هر نوعی از ایمپلنت‌های دندانی به ترکیب و جوش خوردن پیچ با دندان نیاز است و اتصال‌دهنده‌ی داخلی شش ضلعی  برای فراهم آوردن ظاهری طبیعی‌تر برای پروتز دندانی طراحی‌شده است زیرا مکانیسم داخلی درواقع دندان را وادار می‌کند تا در عمق بیشتری در داخل اتصال قرار گیرد. علاوه‌ بر‌این، این نوع از اتصال در ایمپلنت دندانی به نظر محکم‌تر و ثابت‌تر می‌آید، 

در زیر به مقایسه انواع طرح های کانکشن داخلی در برندهای معروف ایمپلنت

1: Friction-fit joints

بسیاری از ایمپلنت ها از کانکشن داخلی هگزاگون ( شش وجهی ) که ایجاد حالت آنتی روتیشنال (ضد چرخش) می کند استفاده می کنند. این هگزاگون در ترکیب با اتصالی از نوع friction fit(فیت اصطکاکی) اتصالی بسیار مناسب را بین اباتمنت و ایمپلنت ایجاد می کند. اصطکاک بین سطح اتصال  تیپراباتمنت با سطح اتصال داخلی ایمپلنت ایجاد یک نوع اتصال از نوع فیت اصطکاکی می کند.این فیت اصطکاکی بین سطح هگزاگون اباتمنت و سطح هگزاگون داخل ایمپلنت باعث ایجاد سیل میکروبی (microbial seal) ، کاهش احتمال شل شدن پیچ اباتمنت و تقویت اتصال بین ایمپلنت و اباتمنت می شود.نمونهایی اتصال از این نوع را می توان در ایمپلنت های زیر بیان نمود.

Zimmer:Screw-vent

اتصال از نوع هگزاگون با فیت اصطکاکی . اتصال داخلی عمق ۱٫۵ میلی متری دارد.

2: morse taper 

عبارتست از قرارگیری یک مخروط داخل یک مخروط دیگر.وقتی که دو مخروط کاملا دقیق ساخته شده داخل هم قرار می گیرند،ایجاد ثبات ناشی از اصطکاک (friction lock) می کنند.در بسیاری از سیستمها از این نوع کانکشن داخلی استفاده می شود.اگر بخواهیم بسیار دقیق بگوییم باید اصطلاح “مورس تیپر واقعی” را موقعی به کار ببریم که نیازی به پیچ اباتمنت برای اتصال اباتمنت و ایمپلنت نباشد و فقط از اصطکاک این اتصال ایجاد شود.در صورتی که از مزایای مورس تیپر استفاده شود ولی برای اتصال،پیچ اباتمنت هم وجود داشته باشد از اصطلاح cone screw استفاده می شود.نمونه ایی اتصال از این نوع را می توان در ایمپلنت های زیر بیان نمود.

Bicon

 در این سیستم مورس تیپر واقعی مورد استفاده قرار می گیرد که تیپر ۱/۵ درجه در آن طراحی شده است. اباتمنت بوسیله ضربه داخل سوراخ ایمپلنت قرار داده می شود که هم اباتمنت و هم ایمپلنت را تغییر فرم می دهد و ایجاد “جوش سرد” (cold weld) می کند.

3:Slip-fit Joints

در این اتصال، اتصال بین ایمپلنت و اباتمنت از نوع پاسیو است. یعنی بر خلاف نوع Friction-fit  در اتصال بین آنها اصطکاک نقشی ندارد.یک نوعی از این نوع اتصال در زیر  نام برده شده است 

 Internal Cylinder Hex

نوعی از اینترنال هگزاگون است که بر خلاف هگزاگون داخلی استاندارد که عمقی ۱/۵ میلی متری دارند در این نوع اتصال عمقی ۵ میلی متری در داخل ایمپلنت وجود دارد و می تواند استحکام اتصال بالایی را فراهم کند.البته پیچ اتصال هم در اینجا وجود دارد. ایمپلنتFrialit-2  نمونه ای از چنین اتصالی است