آمالگام دیبالوی Trent Dent - dibaloy

 برای مدت کوتاهی نرم می‌ماند لذا می‌تواند حجم‌های نامنظم دندان راپر کند و سپس سفت می‌شود. آمالگام نسبت به مواد ترمیم‌کننده دیگر مانند کامپوزیت‌ها دارای طول عمر زیادی است.

پر کردن دندان با آمالگام بهتر است یا کامپوزیت؟

بیشتر مردم پرشدگی آمالگام را به عنوان پرشدگی نقره‌ ای می‌شناسند. آمالگام ترکیبی از قلع، مس، روی، نقره و جیوه است. پر کردن دندان با رزین کامپوزیت به عنوان پرشدگی سفید رنگ یا همرنگ دندان شناخته می‌شود. رزین کامپوزیت از تکه‌ های بسیار کوچک سیلیس و رزین پلاستیک متشکل از  bis-GMA ساخته می‌شود.

پر کردن دندان با آمالكپ

پر کردن دندان با آمالگام یک درمان دندانپزشکی ترمیمی است که بیش از 180 سال در دندانپزشکی سابقه دارد. هنگامی که فلزات موجود در آمالگام با یکدیگر ترکیب می‌شوند، ماده نرمی تشکیل می‌دهند که برای بازسازی دندان به شکل اولیه مورد استفاده قرار می‌گیرد. پس از چند دقیقه هنگامی که فلزات آمالگام با یکدیگر در آمیخته می‌شوند، مواد شروع به سخت شدن می‌کنند.
اگر چه جیوه خالص به تنهایی ماده‌ ای سمی برای انسان محسوب می‌شود اما جیوه موجود در آمالگام با فرایند سخت شدن آمالگام، داخل مواد می‌ماند و رها نمی‌شود بنابراین هیچ ضرر و خطری به دنبال ندارد. تحقیقات زیادی در مورد خطر جیوه موجود در آمالگام انجام شده است که نشان داده اند استفاده از آمالگام در بلند مدت نیز مطمئن و بی‌خطر است.

معایب و مزایای آمالگام و کامپوزیت

پر کننده آمالگام محکمتر و بادوام‌تر از رزین کامپوزیت است – برای پر کردن دندانهای عقبی استفاده از آمالگام توصیه می‌شود چرا که در این ناحیه نیروی زیادی بر دندان‌ها وارد می‌شود. از آنجایی‌ که آمالگام از فلزات مختلفی تشکیل شده است، بسیار محکم‌تر و بادوام‌تر از کامپوزیت است. رزین کامپوزیت سریعتر از آمالگام ساییده و مستهلک می‌شود بنابراین اگر برای دندانهای عقبی استفاده شود پس از مدتی باید تعویض شود.

آمالگام ارزان‌تر از رزین کامپوزیت است – پر کردن دندان‌ها با آمالگام بسیار ارزان‌تر از کامپوزیت تمام می‌شود.
طول عمر آمالگام بیشتر از کامپوزیت است – با پیشرفت‌های سریع تکنولوژی به نظر می‌رسد در آینده ‌ای نه چندان دور، مواد پر کننده کامپوزیت احتمالاً طول عمر بیشتری نسبت به آمالگام خواهند داشت اما در حال حاضر طول عمر آمالگام بیشتر است.

پر کننده کامپوزیت، همرنگ دندان بوده و جلب توجه نمی‌کند – در صورتی که دندانهای عقبی را با آمالگام پر کنید، مسلماً کسی به جز دندانپزشک متوجه ترمیم دندان شما نمی‌شود اما برای دندان‌های جلویی که در معرض دید قرار دارند، آمالگام بسیار جلب توجه کرده و زیبایی لبخند را تحت تأثیر قرار می‌دهد. بنابراین برای دندان‌هایی که هنگام صحبت کردن و لبخند زدن در معرض دید قرار دارند، بهتر است از کامپوزیت استفاده شود.

آمالگام حاوی فلز جیوه است –همان طور که گفته شد جیوه موجود در آمالگام خطری ایجاد نمی‌کند و مقدار جیوه ای که از ترمیم آزاد میشود بسیار ناچیز است. در واقع جیوه ای که از طریق ترمیم آمالگام آزاد میشود، کمتر از جیوه ای است که از طریق خوردن ماهی دریافت می‌کنید. با این حال امکان واکنش آلرژی به جیوه وجود دارد. بنابراین اگر به جیوه آلرژی نداشته باشید این موضوع مشکلی برایتان ایجاد نمی‌کند.

پر کننده کامپوزیت ممکن است دچار نشت بیسفنول A شود – بیسفنول A ماده ‌ای شیمیایی است که در دوز بالا می‌تواند برای بدن سمی باشد. با این حال گفته می‌شود مقدار بیسفنول A که از ترمیم کامپوزیت آزاد می‌شود خطری ایجاد نمی‌کند.

کامپوزیت روشی محافظه کارانه تر از آمالگام است – از آنجایی‌ که آمالگام برخلاف کامپوزیت با ساختار دندان پیوند برقرار نمی‌کند، برای چسباندن آن به دندان فضای بیشتری لازم بوده و بنابراین بخش بیشتری از ساختار سالم دندان باید تراشیده شود تا دندان بتواند ترمیم را به خوبی در خود نگه دارد. در صورتی که برای پر کردن دندان با کامپوزیت، تنها برداشتن بخش‌های پوسیده و آلوده دندان کفایت میکند و نیازی به تراشیدن ساختار سالم دندان و جود ندارد.

کامپوزیت پس از سخت شدن اندکی منقبض می‌شود – در بیشتر موارد پر کننده کامپوزیت پس از این که با تابش نور فعال و سخت شد، 2 تا 5 در صد کوچک‌تر می‌شود. گاهی اوقات این انقباض باعث ایجاد فاصله بین مواد پر کننده و دندان می‌شود. بنابراین باکتری‌ها می‌توانند به این فضا نفوذ کرده و دندان را مجدداً دچار پوسیدگی نماید. گاهی اوقات نیز هنگامی که ترمیم بزرگ کامپوزیتی در فرایند سخت شدن منقبض می‌شود، به دندان فشار وارد کرده و باعث افزایش حساسیت دندان می‌شود. تأثیر انقباض ترمیم را میتوان با روش اضافه کردن لایه به لایه ترمیم به حداقل رساند.

تکنیک پر کردن دندان با کامپوزیت حساس‌تر است – به این معنی که دندانپزشک هنگام کار با رزین کامپوزیت باید توجه زیادی به جزئیات داشته باشد. دندانپزشک باید مراحل پر کردن دندان را به دقت انجام دهد. برای مثال اگر دندانپزشک از قبل دندان را با اسید خراشی به خوبی زبر و آماده نکرده باشد، یا این کار را انجام داده اما مقداری از بزاق دهان هنگام اسید خراشی وارد دندان شده باشد، مواد پر کننده اتصال محکمی با دندان برقرار نمی‌کنند بنابراین ممکن است در نهایت ترمیم دچار نشتی شده و پس از یک یا دو سال نیاز به تعویض داشته باشد.