خوشبختانه امروزه به کمک ایمپلنت دندان، مشکلات بی دندانی حل شده است. بی دندانی عارضه ای بود که تا چندی پیش تنها راه درمانش دندان مصنوعی بود اما به دلیل ظاهر ناخوشایند و غیر طبیعی و مشکلات دیگر موجب نارضایتی بسیاری از بیماران می شد.علم ایمپلنتولوژی که به شیوه کاشت ایمپلنت دندان درون فک می پردازد از آخرین دستاورد های تحقیقات و تکنولوژی های به روز دنیا در زمینه درمان های دندانپزشکی ست. این درمان نه چندان پیچیده، تاکنون عوارضی را به دنبال نداشته است. ایمپلنت دندانی کاشته شده، همانند یک دندان طبیعی زیبایی و کارایی لازم را تا پایان عمر برای فرد متقاضی خواهد داشت. این شیوه درمانی در قیاس با دیگر درمانهای جایگزین ریشه دندان، کامل ترین و بهترین روش محسوب می شود. چرا که درمان ریشه و تاج دندان را شامل می شود.
مطالعات نشان میدهد که جراحی کاشت ایمپلنت بیشتر از ۹۰درصد مواقع موفق است. موفقیت ایمپلنتهای دندانی ارتباط مستقیمی با کشف روشهایی بهمنظور افزایش میزان ارتباط استخوان اطراف ایمپلنت با ایمپلنت دارد و این نیز مستلزم ایجاد بافت کلاژن محکم و سالم بین ایمپلنت و استخوان است.
عوامل مختلفی در تلاقی موفقیتآمیز بافت استخوان و کاشت ایمپلنت دخیل هستند که در این مقاله به چند نکته مهم آن می پردازیم
- تنش مناسب
در عملیات ایمپلنت، میزان نیروی وارده به اسکرو برای اتصال به استخوان بسیار حیاتی و مهم است. نیروی بیش از اندازه می تواند منجر به نکروز استخوان گردد و فرآیند استئواینتگریشن را غیرممکن سازد.
موقعیت استخوان را بدون واردکردن فشار بیش از اندازه مشخص کنید. بهره گیری از پروتکل های مربوط به سرعت دریل برای هر نوع استخوان توصیه می شود.
سعی کنید حرکات منقطع اعمال کنید و فشار را در بازه های 1 تا 2 ثانیه تغییر دهید.
هرگز از اعمال حداکثر فشار مجاز در ایمپلنتیشن (60 الی 70 نیوتون) تجاوز نکنید.
-کافی بودن میزان استخوان اطراف ایمپلنت
در یک جراحی ایمپلنت، بدیهی است که کمبود بافت استخوانی به صورت مستقیم بر کیفیت اجرا تاثیر می گذارد زیرا این بافت برای حفظ پایداری و ثبات اولیه ایمپلنت در دهان بسیار حیاتی است.
راه های افزایش بافت استخوانی:
- استفاده از غشای پایه
- اسپیلیت کردن تاج آلوئولار
- اتوترانسپلنت کردن استخوان
- سینوس لیفتینگ
- احیای بافت استخوانی با استفاده از گرفت استخوانی
- بیش از حد گرم نکنید!
حرارت بیش از اندازه تاثیر منفی روی نتیجه عملیات دارد و منجر به آتروفی بافت استخوانی شده و بقای ایمپلنت را با خطر مواجه می سازد.
- تعویض به موقع دریل ها: دریل ها بعد از 30-40 دفعه اتوکلاو شدن و البته دریل های الماسی بعد از 40-50 دفعه اتوکلاو شدن باید تعویض گردند زیرا قدرت برندگی آنها کاهش می یابد.
-آمار دقیق چرخه های اتوکلاو را برای هر دریل به خاطر داشته باشید.
- از دریل هایی با سایزهای مناسب استفاده نمائید.
- با توجه به وضعیت بالینی بیمار و نوع بافت استخوان او، پلن درمانی مناسب را انتخاب کنید.
- از دریل هایی با سیستم آبرسانی داخلی و یا خارجی استفاده نمائید.
فراموش نشود که:
* دستورالعمل های مربوط به اینسترومنت های جراحی را نادیده نگیرید.
* بسته به دمای موردنیاز، از راه حل های خنک سازی فیزیولوژیکی استفاده کنید.