به طور سنتی، از دست دادن دندان به معنی استفاده از پروتزهای دندان مصنوعی ناراحت کننده یا ایمپلنت های گران قیمت است. اما روش جدیدتری هم برای جایگزینی دندان های از دست رفته وجود دارد که راحت تر و مقرون به صرفه تر است. مینی ایمپلنت ها نصف اندازه ایمپلنت های معمولی هستند. به همین دلیل استفاده از آنان ارزان تر و راحت تر است.

اولین موردی که نیاز به استفاده از مینی ایمپلنت می شود به دلیل نبود فضای کافی در لثه می شود.باید بدانیم که برای پایه هر ایمپلنت دندان نیاز به حدود ۶ میلی متر فضای لثه بین ۲ دندان کناری هست. در واقع هر پایه یک ایمپلنت معمولی حدود ۳ میلی متر است و پایه هر ایمپلنت باید حدود ۱.۵ میلی متر از پایه دندان های کناری فاصله داشته باشد که در مجمع ۶ میلی متر برای قرار دادن هر ایمپلنت لازم است. ولی گاهی این فضا برای انجام ایمپلنت نیست، در این زمان دندانپزشک از مینی ایمپلنت استفاده خواهد کرد تا پایه ایمپلنت به ریشه دندان های کناری آسیبی وارد نکند.

دومین موردی که نیاز به ایمپلنت می باشد عدم وجود استخوان کافی در فک و زیر لثه می باشد که معمولا می تون این عارضه را با لیفت سینوس و جراحی پودر استخوان از بین برد ولی بعضی از بیماران علاقه ای به انجام این جراحی ندارند و از این رو دندانپزشک مجبور می شود تا از مینی ایمپلنت استفاده کند.