دندانپزشک با استفاده از فورسپس دندان را میگیرد و سپس کاملا سنجیده تا جای ممکن آن را عقب و جلو تکان می دهد. از آنجا که استخوان اطراف دندان قابل فشرده شدن می باشد. حفره ی دندان به تدریج بزرگ می شود. با این روند، دامنه ی حرکات دست دندانپزشک به اطراف افزایش می یابد. علاوه بر تکان دادن دندان، دندانپزشک دندان را به عقب و جلو خواهد چرخاند. این عمل چرخشی به کندن دندان کمک خواهد کرد. در اصل دندانپزشک با استفاده از این ابزار نیرویی دقیقا روی ریشه وارد می کند . و در نهایت دندان به حدی لق می شود که دندانپزشک قادر خواهد بود آن را بیرون بکشد.

فورسپس دندانپزشکی از جنس فولاد کربنی بوده و قابلیت استریل شدن در دمای بالای درستگاه اتوکلاو (دستگاهی برای استرلیزه کردن ابزارهای دندانپزشکی) را دارد.

بسته به عملکرد، می توان انواع فورسپس های دندانپزشکی را به دو گروه اصلی طبقه بندی کرد:

• فورسپس غیر یکبار مصرف

این نوع از انبر ها باید در برابر انواع مختلف فشارات و ضربه های جسمی و شیمیایی مایعات بدن ، ترشحات ، مواد تمیز کننده و روش های استریلیزه مقاومت کنند.

• فورسپس های یکبار مصرف

این نوع از انبر ها از مواد ها و یا پلاستیک هایی با کیفیت پایین تر ساخته شده و بعد از یکبار استفاده دیگر به کار نرفته و غیر قابل استفاده خواهند شد.