فرآیند پوسیدگی با خارج کردن بخش پوسیده دندان و پر کردن آن متوقف می شود. در مواقعی که پوسیدگی وسیع باشد، به طور موقت دندان پر می شود نوع ماده ای که برای پر کردن استفاده می شود؛ به محل و نوع دندان بستگی دارد. دندان های آسیای بزرگ بیشترین عمل را انجام می دهند و فشار زیادی را در جویدن متحمل می شوند بنابراین نسبت به دندان های جلویی به ماده با دوام تری نیاز دارند. مواد پرکننده برای دندان های جلویی باید به رنگ دندان باشد.

مواد مورد استفاده برای پر کردن دندان شامل طلا، ، رزین کامپوزیتی (پرکننده های رنگی دندان) و آمالگام (آلیاژ جیوه، نقره، مس، قلع و گاهی روی) و سرامیک است.در ذیل به شرح  هر کدام از آنها می پردازیم .

مواد مختلف پرکردن دندان

آمالگام

آمالگام احتمالاً قدیمی ترین ماده ای است که برای پر کردن دندان به کار برده می شود و به دلیل رنگ نقره ای به سادگی قابل تشخیص است. آمالگام ترکیبی از چند فلز، از قبیل نقره، جیوه و قلع است. از آنجایی که جیوه موجود در آمالگام سمی دانسته می شود، این ماده اندک اندک در درمان به کار برده نمی شود.

به هر حال آمالگام هنوز یکی از ارزان ترین و مقاوم ترین مواد پر کردن دندان است که به دلیل تیره شدن رنگ فلز به مرور زمان طرفدار زیادی ندارد. به علاوه برای استفاده از آمالگام باید بخش سالم دندان نیز تراشیده شود تا بتوان ماده را به خوبی به دندان چسباند. همچنین چون آمالگام از فلز ساخته می شود، احتمال بروز حساسیت به سرما و گرما را نیز به دنبال دارد.

کامپوزیت برای پر کردن دندان

کامپوزیت ظاهری شبیه به دندان طبیعی ایجاد می کند و در صورت استفاده از آن لازم نیست بخش سالم دندان برای چسباندن آن تراشیده شود. کامپوزیت برخلاف فلز دچار خوردگی یا تغییر رنگ نمی شود. چسباندن این ماده به دندان آن را مقاوم تر می کند و انتخابی مناسب برای ترمیم پوسیدگی های کوچک به شمار می آید.

اما نقطه ضعف کامپوزیت این است که برای ترمیم پوسیدگی های بزرگ مناسب نیست و هزینه پر کردن دندان با کامپوزیت بیشتر از آمالگام است. از این گذشته پر کردن دندان با کامپوزیت زمان بیشتری می برد و این ماده در برابر لک شدن با چای و قهوه آسیب پذیرتر است.

سرامیک برای پر کردن دندان

سرامیک یا چینی (پرسلن) ماده ای است که برخلاف آمالگام یا کامپوزیت به دندان چسبانده نمی شود. این ماده در لابراتوار دندانپزشکی به گونه ای تهیه می شود که به خوبی پوسیدگی را پوشش دهد. از آنجایی که این ماده ظاهری شبیه به دندان طبیعی را ایجاد می کند، پرکردگی قابل تشخیص نخواهد بود.

اما نقطه ضعف اصلی سرامیک این است که پر کردن با آن گران تر از پر کردن دندان با آمالگام یا کامپوزیت است و به دلیل ماهیت حجیم آن در مقایسه با پر کردن با آمالگام بخش بیشتری از دندان سالم باید تراشیده شود.

طلا برای پر کردن دندان

همان طور که می توانید حدس بزنید، طلا گران ترین ماده برای پر کردن دندان است و تنها زمانی به کار برده می شود که استحکام بسیار بالا مد نظر باشد. ترمیم طلایی مشابه ترمیم سرامیکی در لابراتوار آماده می شود و به افرادی پیشنهاد می شود که می خواهند پرکردگی مقاوم در برابر تغییر رنگ و خوردگی داشته باشند. طلا اجازه نمی دهد آب دهان، باکتری و ذرات غذا طلا در سوراخ ناشی از پوسیدگی نفوذ کنند. معایب پر کردن با طلا آشکار است، این انتخاب هزینه سنگینی دارد و رنگ زرین آن کاملاً مشخص است.

کدام نوع پر کردن بهترین است؟

هیچ کدام از انواع مواد پر کننده برای همه مناسب نیست. با توجه به پوسیدگی و اینکه به مواد دندانی آلرژی نداشته باشید دندانپزشک بهترین روش را به شما پیشنهاد می کند.

با این وجود با توجه به اینکه پر کردن با طلا در آزمایشگاه انجام می شود و سپس در محل جاگذاری می شود. مواد پر کننده طلا ممکن است بیش از 20 سال دوام داشته باشند. به همین علت، بسیاری طلا را بهترین مواد پرکننده میدانند.
پرکننده های آمالگام (نقره ای) مقاوم در برابر سایش و نسبتا ارزان هستند. با این حال، با توجه به رنگ تیره آنها، نسبت به ترمیم چینی یا کامپوزیت معمولا دردندان های جلو استفاده نمی شود.
رزین های کامپوزیتی (پلاستیک) همرنگ دندان است اما برای دندان هایی که پوسیدگی های عمیق دارند و دندانپزشک نیاز به تخریب زیادی از بافت دندان دارد مناسب نیستند و برای کسانیکه از قهوه، چای زیاد استفاده می کنند این گزینه مناسبی نیست.