اگرچه پیشرفت روشهای ترمیمی و بازسازی در دندانپزشکی در طی چند دههی گذشته با جستوخیزهایی صورت گرفته است، هنوز مباحث مهمی دربارهی انواع اتصال (کانکشن) در ایمپلنتهای دندانی و کاربرد کانکشن وجود دارد. همهی تولیدکنندگان عمده، روشهای ترجیحی خود را برای متصل کردن پیچ به دندانجایگزین دارند. برخی از آنها یک روش به خصوص را کنار میگذارند زیرا ممکن است باعث تکان یا لق شدن پیچ گردد
اباتمنت های ایمپلنت در طول زمان تغییرات وسیع و پیچیده ای داشته اند. در ابتدا کانکشن اباتمنت ها به صورت External hex طراحی شده بود .ولی بعد تر به علت مزیتهای زیاد کانکشن internal رواج زیادی پیدا کرد.
در این مقاله می خواهیم به مقایسه اتصال دهنده داخلی و خارجی بپردازیم , با ما همراه باشید
اتصالدهندهی داخلی internal
در هر نوعی از ایمپلنتهای دندانی به ترکیب و جوش خوردن پیچ با دندان نیاز است و اتصالدهندهی داخلی برای فراهم آوردن ظاهری طبیعیتر برای پروتز دندانی طراحیشده است زیرا مکانیسم داخلی درواقع دندان را وادار میکند تا در عمق بیشتری در داخل اتصال قرار گیرد. علاوه براین، این نوع از اتصال در ایمپلنت دندانی به نظر محکمتر و ثابتتر میآید،
کانکشنهای اینترنال تغییرات و تنوعات زیادی پیدا کرده که دلیل آن این است که هر شرکت ایمپلنت ، طراحی کانکشن اینترنال خاص خود را توسعه داد و که باعث تنوع های گیج کننده در نامگذاری و انواع کانکشن ها شده است.
مزایای کانکشن داخلی
۱- کمتر شدن احتمال شل شدن پیچ
۲- زیبایی بهتر
۳- سیل میکروبی بهبود یافته
۴- استحکام اتصال بهتر
۵- انتخابهای پلت فرم سوئیچینگ بیشتر
معایب کانکشن داخلی
۱- ضعیف ترین جزء در مجموعه ایمپلنت ، اتصال بین اباتمنت و ایمپلنت ، پیچ اتصال و استخوان،استخوان خواهد بود (بر خلاف کانکشن خارجی که ضعیف ترین جزء پیچ اباتمنت است)
۲- اطلاعات و مقالات کمتری از کاربرد بلند مدت نسبت به کانکشن خارجی وجود دارد
اتصالدهندههای خارجی External hex
فرم اولیهی همهی اتصالات ایمپلنت دندانی، اتصالدهندههای خارجی بود که باید برای جلوگیری از چرخش و ثابت و محکمتر کردن باید آنها را تنظیم میکردند. این کانکشن ها همچنین به خاطر مشکلاتی در چرخششان، همیشه باید مجدداً تنظیم میشوند. البته این نوع اتصالدهندهها هنوز هم پرکاربرد هستند.
مزایای کانکشن External hex
۱- اطلاعات زیادی از کاربرد بلند مدت آن وجود دارد
۲- سازگاری بین سیستمهای ایمپلنت مختلف
۳- راه حل های زیاد برای مشکلات مختلف این نوع اباتمنت ها را در مقالات می توان یافت،زیرا به طور وسیع مورد استفاده قرار گرفته اند.
معایب کانکشن External hex
۱- شیوع بیشتر شل شدن پیچ اباتمنت
۲- شیوع بیشتر rotational misfit
۳- نتایج زیبایی کمتر مطلوب
۴- سیل(seal) میکروبی ناکافی
با این وجود موفقیت پروتزی کانکشن اکسترنال هم بالا است ولی شایع ترین مشکل در این نوع کانکشن شل شدن پیچ اباتمنت در ایمپلنتهایی است که یک دندان از دست رفته منفرد را جایگزین می کنند.
مقایسه کانکشن داخلی و خارجی
1: توزیع نیرو در کانکشن داخلی به طور عمیق و در دیواره های ایمپلنت اتفاق می افتد و به سمت خارج ایمپلنت یعنی استخوان منتقل می شود. اینگونه توزیع نیرو منجر به کاهش قابل توجه احتمال شل شدن پیچ اباتمنت می گردد.همچنین در کانکشن داخلی تطابق بسیار بهتری بین اباتمنت و ایمپلنت وجود دارد که باعث می شود احتمال شل شدن پیچ کاهش یابد.
2: کانکشن های خارجی برای تامین عمق ترانزیشن لازم و نیز حجم مناسب سرامیک برای تامین زیبایی دارای محدودیت هستند ، در حالی که کانکشن های داخلی به نحو خیلی مطلوب تری می توانند زیبایی لازم را تامین نمایند. اباتمنت های دارای این نوع کانکشن اجازه حجم کافی رستوریشن برای تامین زیبایی را می دهند بدون اینکه باعث اورکانتور شدن رستوریشن بشوند ( بر خلاف نوع کانکشن خارجی). همچنین کانکشن داخلی emergence profile بهتری را تامین می کند.
3: کانکشن های داخلی پتانسیل بزرگتری برای ایجاد سیل میکروبی بین اباتمنت و ایمپلنت نسبت به نوع اکسترنال دارند.برخی کانکشن های داخلی هم نسبت به انواع دیگر سیل باکتریایی بهتری دارند که برخی شرکتها به عنوان مزیت ایمپلنتهای خود تبلیغ می کنند.
4:کانکشن های داخلی همچنین اتصال قویتری را بین ایمپلنت و اباتمنت نسبت به کانکشن های خارجی نشان می دهند.همچنین کانکشن داخلی انتخابهای زیادی برای انجام پلت فرم سوئیچینگ را فراهم می سازند. در مجموع امروزه تمایل به استفاده از کانکشن های داخلی بسیار گسترده شده است.